محمود احمدی نژاد که با شعار ساده زیستی و صرفه جویی در بیت المال قدرت را کسب کرد و ابتدا حتی به جای خوردن غذای سازمانی نهاد ریاست جمهوری، غذای خود را از خانه به دفترش می آورد، هزینه هشت سفر خود و کاروانش به نیویورک برای شرکت در اجلاس سازمان ملل حدود 11 میلیون دلار ( معادل 14 میلیارد تومان) برآورد می شود؛ هرچند با توجه به عدم اعلام تعداد نفرات اعزامی و ریزهزینه های صورت پذیرفته، اعلام کمتر یا بیشتر بودن این هزینه در هاله ای از ابهام قرار دارد.
به گزارش «بازتاب»؛ احمدی نژاد در حالی کاروان 100 تا 200 نفره خود را هر سال به نیویورک می برد که شهید رجایی با یک کاروان سه نفره به جز خودش به سازمان ملل رفت و کاروان آیت الله خامنه ای نیز در زمان ریاست جمهورش تعدادی انگشت شمار داشت و هاشمی نیز در طول هشت سال ریاست جمهوری حتی یک بار این کاروان را راهی آمریکا نکرد.
هرچند دولت دکتر احمدی نژاد ساده زیست ترین و قناعت کارترین دولت تاریخ است، تا آنجا که هزینه مخلفات چلوکباب فلان سفر استانی به دستور ایشان از حقوق رحیمی کم می شود و اصلاً تصور نکنید آن دستور و رسانه ای شدنش ربطی به مباحث انتخاباتی و تبلیغاتی داشته است.
به گزارش «بازتاب»؛ احمدی نژاد در حالی کاروان 100 تا 200 نفره خود را هر سال به نیویورک می برد که شهید رجایی با یک کاروان سه نفره به جز خودش به سازمان ملل رفت و کاروان آیت الله خامنه ای نیز در زمان ریاست جمهورش تعدادی انگشت شمار داشت و هاشمی نیز در طول هشت سال ریاست جمهوری حتی یک بار این کاروان را راهی آمریکا نکرد.
هرچند دولت دکتر احمدی نژاد ساده زیست ترین و قناعت کارترین دولت تاریخ است، تا آنجا که هزینه مخلفات چلوکباب فلان سفر استانی به دستور ایشان از حقوق رحیمی کم می شود و اصلاً تصور نکنید آن دستور و رسانه ای شدنش ربطی به مباحث انتخاباتی و تبلیغاتی داشته است.
احمدی نژاد در حالی در اوایل حکومتش اظهار می کرد از ساختمان هیات دولت در مجموعه سعد آباد استفاده نمی کند که حدود 100 اتاق در هتل مجلل وارویک برای کاروانش اجاره شده و برای هر شب، هراتاق مبلغی بالغ بر 700 دلار (در صورت در نظر گرفتن ساده ترین اتاق های این هتل مجلل و بدون لحاظ نمودن هزینه های جانبی و حتی دو وعده غذا) هزینه نموده و اینها البته با این فرض است که رئیس جمهور و همراهان در سوئیت ها و اتاق های مخصوص مقامات که دارای امنیت بیشتری است و صرفاً اقامت هر شب در آن با عددی بزرگ تر از هزار دلار همراه است، ساکن نبوده باشند که در آن صورت هزینه اقامت می تواند تا دو یا سه برابر رقم ذکر شده و همچنین هزینه غذا تا دو تا پنج برابر رقم مورد اشاره باشد.
در این میان با توجه به عدم اعلام شفاف تعداد همراهان رئیس جمهور در هریک از این هشت سفر و عدم بیان هزینه های هر سفر، درباره میزان هزینه هایی که این هشت سخنرانی و ضمائمش برای ایران به همراه داشته، ناظران مجبور به تخمین تعداد حاضران با توجه به اخبار رسانه ها و همچنین متوسط گیری هزینه ها چه در بخش هزینه های پروازی و چه در حوزه اقامت و برنامه های جانبی رئیس جمهور طی هشت دوره اخیر شده اند.
نهایتا با احتساب اینکه در این سفرها معمولا بین 100 تا 200 نفر احمدی نژاد را همراهی می کردند و برای برای هر نفر همراه که با هواپیمای بوئینگ 747 ST رئیس جمهور راهی نیویورک شده اند، 700 دلار هزینه اقامت روزانه و دویست دلار هزینه غذا در محله گرانقیمت نیویورک در نظر گرفته شد، مجموع هزینه هتل و غذای این گروه به طور متوسط 150 نفره (با توجه به عدم اعلام تعداد و هزینه ها، بین عدد 100 تا 200 نفر میانگین گرفته شد)، برای هشت گروه و یک هفته (معادل شش هزار نفر روز در مجموع هشت سفر) حدود پنج میلیون و چهارصد هزار دلار هزینه در بر خواهد داشت و دست کم هشتصد هزار دلار نیز هزینه کنفرانس ها و ضیافتهای مختلف رئیس جمهور که در طول این هشت سفر صورت پذیرفته و هشتصد هزار دلار نیز هزینه جانبی اعم از هزینه های حمل و نقل 1200 (8*150) نفر و دیگر هزینه ها شده که با این حساب عدد هفت میلیون دلار برای کل هزینه اقامت، حمل و نقل و کنفرانس ها و دیگر برنامه های اعلام نشده و هدایای اهدا شده، تقریبا منطقی به نظر می رسد.
نهایتا با احتساب اینکه در این سفرها معمولا بین 100 تا 200 نفر احمدی نژاد را همراهی می کردند و برای برای هر نفر همراه که با هواپیمای بوئینگ 747 ST رئیس جمهور راهی نیویورک شده اند، 700 دلار هزینه اقامت روزانه و دویست دلار هزینه غذا در محله گرانقیمت نیویورک در نظر گرفته شد، مجموع هزینه هتل و غذای این گروه به طور متوسط 150 نفره (با توجه به عدم اعلام تعداد و هزینه ها، بین عدد 100 تا 200 نفر میانگین گرفته شد)، برای هشت گروه و یک هفته (معادل شش هزار نفر روز در مجموع هشت سفر) حدود پنج میلیون و چهارصد هزار دلار هزینه در بر خواهد داشت و دست کم هشتصد هزار دلار نیز هزینه کنفرانس ها و ضیافتهای مختلف رئیس جمهور که در طول این هشت سفر صورت پذیرفته و هشتصد هزار دلار نیز هزینه جانبی اعم از هزینه های حمل و نقل 1200 (8*150) نفر و دیگر هزینه ها شده که با این حساب عدد هفت میلیون دلار برای کل هزینه اقامت، حمل و نقل و کنفرانس ها و دیگر برنامه های اعلام نشده و هدایای اهدا شده، تقریبا منطقی به نظر می رسد.
البته اینها همه تخمین است و ممکن است این اعداد همچون هزینه 4 میلیون دلاری برای هشت پرواز 747 از تهران به نیویورک، چند روز نگهداری هواپیما به همراه گروه پرواز در فرودگاه نیویورک و بازگشت، یا حق ماموریت اعضای هیات که احتمالا به دلار حساب می شود و تنخواه هزینه های سفر که برای موارد متفرقه در اختیار اعضای هیات قرار می گیرد و همچنین پول توجیبی، ممکن است بیشتر یا کمتر باشد که برای رفع ابهام انتظار می رود، پس از هشت سال، نهاد ریاست جمهوری هزینه های این هشت سفر به نیویورک را با جزئیات کامل منتشر سازد؛ البته اگر افکارعمومی محرم این هزینه هستند!
با این تفاسیر هر کلمه از سخنرانی های هشت گانه دکتر احمدی نژاد که با این هزینه بیست میلیون دلاری، بیش از دویست دلار مستقیم (سوای هزینه های دیپلماتیک و غیره) هزینه در بر داشته اما این هزینه اگر برای هر واژه هزار دلار هم می شد و باعث توسعه دیپلماسی ایران در عرصه های مختلف می شد، قابل هضم بود. با این حال باید پرسید آیا این سفرهای هشتگانه باعث ارتقاء جایگاه بین المللی ایران نسبت به هشت سال گذشته شده و کشورمان در سطح اروپا و آسیا حوزه عمل وسیع تر و دست بالاتر را دارد و یا حداقل در حوزه هایی که پیش از این چنین موقعیتی داشته، توانسته دست بالا و قدرت عملش را حفظ نماید یا فرصت ها یکی پس از دیگری از دست رفته است؟ پاسخ به این پرسش ها می تواند در قضاوت پیرامون اینکه این هزینه ها به حق انجام شده یا از کیسه بیت المال هدر رفته، راهگشا باشد. البته ما قضاوتی نمی کنیم و دولتمردان و مردم خود بهتر قضاوت می کنند.
با این تفاسیر هر کلمه از سخنرانی های هشت گانه دکتر احمدی نژاد که با این هزینه بیست میلیون دلاری، بیش از دویست دلار مستقیم (سوای هزینه های دیپلماتیک و غیره) هزینه در بر داشته اما این هزینه اگر برای هر واژه هزار دلار هم می شد و باعث توسعه دیپلماسی ایران در عرصه های مختلف می شد، قابل هضم بود. با این حال باید پرسید آیا این سفرهای هشتگانه باعث ارتقاء جایگاه بین المللی ایران نسبت به هشت سال گذشته شده و کشورمان در سطح اروپا و آسیا حوزه عمل وسیع تر و دست بالاتر را دارد و یا حداقل در حوزه هایی که پیش از این چنین موقعیتی داشته، توانسته دست بالا و قدرت عملش را حفظ نماید یا فرصت ها یکی پس از دیگری از دست رفته است؟ پاسخ به این پرسش ها می تواند در قضاوت پیرامون اینکه این هزینه ها به حق انجام شده یا از کیسه بیت المال هدر رفته، راهگشا باشد. البته ما قضاوتی نمی کنیم و دولتمردان و مردم خود بهتر قضاوت می کنند.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen